Ένας χρόνος φεύγει... μια ελπίδα ανατέλλει...

31 Δεκεμβρίου 2011! Απίστευτο! Είναι η τελευταία μέρα του χρόνου... Λίγες μέρες πριν έλεγα πως μόνο η μέρα των Χριστουγέννων τέτοια εποχή έχει αξία. Φαίνεται έκανα λάθος.  Πριν μερικές μέρες διάβασα κάτι που πραγματικά με συγκίνησε, άρχισα νομίζω να εκτιμώ το πνεύμα των ημερών - αν και δεν συμφωνώ με την τόση χλιδή που αφήνουμε να μας διακατέχει- που φέρνει εκτός από μελαγχολία και μια γλυκόπικρη γεύση των όσων πέρασαν.  Λοιπόν, διάβασα πως αυτή η νύχτα είναι μια νύχτα ελπίδας, προσμένοντας κάτι νέο, κάτι που θα φέρει ό,τι ζητάμε, που θα ικανοποιήσει την ψυχή μας που τόσο πολύ το λαχταρά.  Είπα πως ναι, αυτό είναι αλήθεια!! Ελπίδα!! Τι μας απομένει;
Αυτή η χρονιά για τον τόπο μας ήταν σημαδιακή, για άλλη μια φορά ντυθήκαμε στα μαύρα.  Τι κατάρα κι αυτή!! Να είναι κάποιο μήνυμα για όλους ή η ανευθυνότητα μας μεγαλώνει;  Είμαστε μια κηλίδα στο πλανήτη κι όμως τα φώτα της δημοσιότητας στρέφονται πάνω μας... Για ακόμη μια φορά θα ρωτήσω, ευλογία ή κατάρα; Η απάντηση έγκειται πιστεύω στα όποια είναι τα μάτια που βλέπουν.  Δεν υπάρχει λάθος και σωστό γιατί εμείς είμαστε οι αίτιοι, τα χέρια, το μυαλό, τα μάτια μας...ας συνετιστούμε- να μην οδηγηθούμε στην αυτοκτονία!
Μακρηγόρησα,  απομένουν μερικές ώρες για τον ετήσιο αποχαιρετισμό.  Σίγουρα και όμορφες και άσχημες στιγμές σημάδεψαν τον καθένα προσωπικά.  Ας μην κοιτάμε όμως πίσω και να πληγωνόμαστε, να  κρατάμε τα διδάγματα της ζωής και να προχωράμε στο μονοπάτι πιο δυνατοί.
Απολογισμός δεν είναι μια λίστα χωρισμένη στη μέση, καλά και κακά του 2011, είναι ακριβώς όλα τα ωραία, όλα όσα μάθαμε.  Οι κακές συνήθειες που "κόψαμε", οι καλές που ξεκινήσαμε.  Οι αποφάσεις που πήραμε, οι επιλογές που κάναμε, είτε μετανιώσαμε είτε όχι.

Λίγα λόγια από ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη:

...............................................................................................
................................., θυμήσου τα παιδάκια που κρυώνουν, πάρε τους μια κουβερτούλα.  Κάποια δεν έχουν ούτε ένα ποτήρι γάλα, εμένα δεν μου αρέσει κι όμως πάντα έχει στο ψυγείο.  Στείλε τους από εμένα μια ζεστή αγκαλιά με όλη την αγάπη που υπάρχει να γεμίσει με χαρά η καρδούλα τους.  Πολλά  σου ζητώ το ξέρω μα δεν τέλειωσα ακόμα.  Αυτό το δώρο της αγάπης και της αγκαλιάς να το πάρεις και στους κρύους ανθρώπους που κάθονται μπροστά στο τζάκι, αυτοί που ξέχασαν ότι είναι άνθρωποι, αυτοί που επέλεξαν την ύλη και έχασαν φίλους, συγγενείς και παιδιά.  Μόνοι τώρα πως πορεύονται; Δώσε τους φώτιση, να νικήσει γι άλλη μια φορά η αγάπη.  Τα πλούτη δεν φέρνουν την ευτυχία.  Μην ξεχάσεις τις μάνες που έχασαν τα παιδιά τους, που νυχτοξημερώνονται στους τάφους των παιδιών τους, που τα δάκρυα τους δεν στερεύουν όσες μέρες, μήνες, χρόνια κι αν περάσουν...
Κουράγιο στείλε σ'αυτές, απάλυνε τον πόνο, σβήσε την οργή που τις κατατρώει, σχημάτισε έστω μια στιγμή το χαμόγελο στα χείλη τους!! Τα νοσοκομεία μας δεν έχουν καμινάδα αλλά μην ξεχάσεις να τα επισκεφτείς, ιδρύματα και γηροκομεία.  Σε περιμένουν τέτοιες μέρες να πάρουν χαρά τόσο τα παιδιά όσο και οι ηλικιωμένοι που τους σκεπάζει η μοναξιά και τους συρρικνώνει στη σιωπή όλο το χρόνο.  Άφησε και στο δικό μας το κατώφλι Υγεία να μην δούμε ξανά το κακό της πρόσωπο. Λίγη αγάπη και θα την πολλαπλασιάσουμε εμείς, δείξε να μας να εκτιμούμε όσα έχουμε και παράπονο άλλο ποτέ ξανά.

Υ.Γ: Το κρασί είναι γαλλικό και τα μπισκοτάκια διαίτης γιατί από ότι είδα έβαλες μερικά κιλάκια από πέρυσι.  Είσαι και κάποιας ηλικίας :) Το τελευταίο κεραμίδι τρεμοπαίζει, πρόσεχε το ε.





Απόψε εύχομαι να είναι η πιο γλυκιά, η πιο ζεστή και υπέροχη Πρωτοχρονιά που θα ξημερώσει!! Το πιστεύω, θα είναι!! Γιατί αυτά που τελικά έχουν αξία είναι δίπλα μας, μας χαμογελούν, μας νευριάζουν και γλυκά μας αγκαλιάζουν κάθε μέρα...
Ας πιούμε στο ωραίο το ταξίδι!! Σ' ότι μας χάρισε το 2011 και σε ότι μας επιφυλάσσει το 2012!