Η ιστορία του Λουδοβίκου...

Με αφορμή το τραγούδι "Ποιο το χρώμα της αγάπης;" του Λουδοβίκου των Ανωγείων αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία του Λουδοβίκου, αν και θα επικεντρωθώ σε μια περίπτωση που έτυχε εκείνο τον καιρό και είναι πραγματικά συγκινητική... Μια ευχή: Μακάρι ο έρωτας να μην σβήνει ποτέ απ'τα μάτια των ανθρώπων...
Γιατί; Θα το καταλάβετε στο τέλος της ιστορίας!!

Την εποχή που οι κουρσάροι θέριζαν τα νησιά της Μεσογείου ,έκαναν επιδρομές και στην Κρήτη , κλέβοντας από τα χωρια ότι πολυτιμότερο υπήρχε δηλαδή τις νέες κοπέλες τις οποιες έκαναν σκλάβες ..

Ένα σούρουπο λοιπόν βλέποντας οι κάτοικοι ενός παραλιακού χωριου της Κρήτης τα πειρατικά καραβια να πλησιάζουν ,έτρεξαν "αναστωμενοι" να κρύψουν τι γυναίκες και τις κόρες τους.
- Έτσι και ένας γέροντας που τους είχε δει από τω λιμάνι άρχισε να ψάχνει τη γυναικα του για να την προφυλάξει...Έψαχνε παντού αλλα δεν μπορούσε να την βρει ,ώσπου απελπισμένος αποφάσισε να πάει στο σπίτι . 
Όταν έφτασε είδε τη γερόντισσα γυναικα του καθισμένη στο παράθυρο να κοιτάζει προς τη θάλασσα και αμέσως τη ρώτησε :
"Γιατί είσαι ακόμα εδώ και κάθεσαι ..δε βλέπεις ότι έρχονται οι πειρατές ? τρέξε να κρυφτείς"..αυτή του αποκρίθηκε ψύχραιμα :
"μα κι αν έρθουν.. έτσι όπως θα με δούνε γριά και ζαρωμένη δεν θα με πειράξουν,τo πολύ πολύ να με πετάξουν στην άκρη του δρόμου" και τότε ο γέροντας την κοίταξε στα ματια και της είπε : 
" Κι αν σε δουν με τα δικά μου μάτια;  " . . .