Ένα καλοκαίρι που έγινε χειμώνας δίχως τέλος

Πόλεμος : κορίτσια που 'γιναν γριές και μειναν οι καρδιές τους άδειες 

1974 : το καλοκαίρι που έγινε χειμώνας δίχως τέλος

εκεί άφησαν τα όνειρα τους οι γονείς μας και την ψυχή τους οι παππούδες μας

.............όντως η αλήθεια είναι ότι σήμερα δεν έχουμε πρότυπα. Αν και κάποιοι που τζίνους, που κάποτε είχαν πρότυπα οι νέοι τότε, ζουν ακόμα, εντούτοις εμάς δεν μας εμπνέουν. Γιατί δεν αναρωτιούμαστε το λόγο; Τότε οι νέοι όπου και να ανήκαν επολεμήσαν και εσυνεργαστήκαν για τον τόπο τους, και μπράβο τους και εν τιμή τους. Εμείς γιατί προσπαθούμε να φκάλουμε ο ένας τα μάθκια του άλλου και εν μπορούμε να ξιστραβοθούμε και να δούμε την πραγματικότητα, ό,τι δηλαδή εκαλλιεργήσαν μας ενα πνέυμα αποχαύνωσης και απάθειας μόνο και μόνο για να δρουν ανενόχλητοι.

μάσκες φορούμεν ούλλοι σε τούτο το νησί

τάχα μας πονούμε το κάθε μας παιδί 

που 'χασε τη ζωή του για να 'χουμε εμείς

λεύτερη πατρίδα τζ' απάθεια στη ζωή (Ε.Σ)