Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΣΙΜΟ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΜΕΝΑ

Με ρώτησαν με ποιες λέξεις χαρακτηρίζω τους γονείς μου. Δεν χρειάστηκα χρόνο για να σκεφτώ, ήξερα... τη μάνα μου την ταυτίζω με τη ΦΡΟΝΤΙΔΑ γιατί μια ζωή την θυμάμαι να κάνει τη φροντίδα πράξη σε όλες της τις διαστάσεις. Τον πατέρα μου τον ταυτίζω με το ΔΟΣΙΜΟ γιατί είναι ένας άνθρωπος όλο ανθρωπιά που κάνει την προσφορά τροφή για την ψυχή του. Θα μπορούσε να στερηθεί ο ίδιος για να ευχαριστήσει τους άλλους. Και ενώνοντας αυτά τα δύο, τη φροντίδα και το δόσιμο που ουσιαστικά είναι συνώνυμα σε υπόσταση καταλαβαίνει κανείς πως η μεταλαμπάδευση τόσο ισχυρών αξιών όπως αυτές γενετικά ίσως να μην αποδεικνύεται όμως εμπειρικά είναι αδύνατον να αποφευχθεί. Αναντίλεκτα, αποτελούν μες την ψυχή μου οικεία συναισθήματα και βγαίνουν προς τα έξω ακριβώς σαν φροντίδα και δόσιμο ψυχής... ακούραστα, υπομονετικά.. χωρίς η αντίληψη να μπορεί να συλλάβει τον λόγο... τουλάχιστον για τώρα.. κάποτε όμως, ίσως οι απαντήσεις έρθουν σαν κατακλείδα στο παραμύθι της ζωής.. έτσι όπως κλείνει ένα βιβλίο για να ανακουφιστεί ο αναγνώστης.. ίσως όμως και όχι.. ίσως η ζωή να μας δίνει την επιλογή της φαντασίας.